Hellspawn (Be) review 77/100

This issuccessful progressive technical
metal, with an average high speed. The shredding leans a bit towards
Cacaphony.

Een album met het iconische Cara in de titel in combinatie met 'geen dorst', het werpt natuurlijk een ander licht op deze release. De titel heeft meer inhoud dan woordspeling, het is eigenlijk afkomstig uit het Iers en betekent in het Keltisch 'soul friend'. Tot hier dus de eerlijke rechtzetting. Bezieler van dit project is de Nederlandse gitarist Noud Smeets. Mocht de naam je niks zeggen, al in 1985 maakte hij deel uit van Lion's Pride. Daarna richtte hij onder andere Masquerade en New Breed op. Misschien niet de gekendste namen, maar dat de man ervaring heeft en dat hij gitaar kan spelen, is een understatement. Dit grotendeels instrumentale album gaat in wezen over relaties, bedrog, verlies en veerkracht. Bij een instrumentaal album stel je je vaak de vraag hoe het zou zijn met vocalen, en eigenlijk formuleert hij zelf een antwoord. Op "In disguise" hoor je een zanger en die tilt het nummer een niveau hoger. Noud krijgt ook hulp van enkele ervaren en minder bekende gasten voor dit album. Dit is geslaagde progressieve technische metal, met een doorsnee hoge snelheid. Het shredden neigt wat naar Cacaphony. "Carnegies strategy" is een nummer dat enkel voor de technische freaks zal weggelegd zijn, maar daar is uiteraard een publiek voor. Zo zijn er nog enkele heel technische vingervlugge stukken, waar ik geen fan van ben. Maar zoals gezegd, dit is een kunst op zich waar andere luisteraars misschien op kicken.